مجله نبات کوچولو شماره 91

مجله با شعر کوتاهی به نام «گردش» آغاز می‌شود. در این شعر، رقص برگ درختان در پاییز به زیبایی در قالب نجوا با خدا به تصویر درآمده است. «تیک تاک» کارهای روزانه را با زبانی نرم لیست می‌کند. «خانه‌ی پاندا»، داستان بچه پاندایی ست که می‌گوید یک کلاغ است! پاندی برای خودش پر و نوک می‌گذارد و قارقار می‌کند. افسانه شعبان‌نژاد در «چیک چکونه» شعری درباره‌ی مصرف بهینه‌ی آب سروده است. دایناسوره در این شماره به «سینما» می‌رود و قوانین آن را به زبان شعر یاد می‌گیرد. «کلوچه می‌خوام» داستانی ست که تنبلی را مزمت می‌کند و تلاش و کار را ارزش می‌داند. افسانه شعبان‌نژاد نمایشنامه‌ای به نام «دردونه» سروده؛ این نمایشنامه در قالب شعر است و بچه‌ها می‌توانند به تعداد شخصیت‌های آن نقش بگیرند و همزمان با اجرای نمایش، کار گروهی را نیز تمرین کند. 

«درخت من کبوتره» در مجله شماره 91 نبات کوچولو شعری ست که توصیف فصل پاییز را به زیبایی با آرایه‌ی جان‌بخشی پیوند زده و صحنه‌ی جالبی از اتفاقات طبیعت در فصل پاییز خلق کرده است. نُت این شعر نیز برای علاقه‌مندان به موسیقی نوشته شده است. «خجول مجول»، داستانی درباره‌ی یک کلاغ خجالتی ست که در یک حادثه موفق می‌‌شود تا خجالتی بودن را کنار بگذارد و قهرمان ماجرا شود. در همین رابطه نیز طیبه شامانی شعری با عنوان «خجالتی» سروده که در آن از پسری خجالتی صحبت می‌شود که خجالت را کنار می‌گذارد تا بتواند دوستان خوبی پیدا کند. در بخش «آشپزی من» طرز تهیه‌ی یک دسر شکلاتی با استفاده از شکلات تلخ، کره و تخم مرغ آموزش داده شده است. 

بخش «کاردستی من»ِ این مجله نبات کوچولو، شیوه‌ی درست کردن یک کلبه‌ی متحرک را با استفاده از کارتن بزرگ، چسب، خط‌کش و کاتر آموزش داده است. «قابلمه‌ی جادویی»، نام کتابی نوشته‌ی رزی دیکنز و با تصویرگری کارن کولدر است که بهارک عضدی آن را برای این شماره از نشریه ترجمه کرده است. تمام صفحات و تصاویر کتاب به همان شکلی که در نسخه‌ی اصلی آن وجود دارد در بخش «همسایه من» آورده شده است. 

«ایران من» مجله نبات کوچولو شماره 91 کودکان را با خود به شهر همدان می‌برد و آن‌ها را با مکان‌های دیدنی، صنایع دستی و خوراکی‌های محلی این شهر تاریخی آشنا می‌کند. «دماسنج احساسات»، کودک را با انواع احساساتی که در هر موقعیتی ممکن است آن را تجربه کند، آشنا می‌کند. او را تشویق می‌کند تا احساسات خود را بشناسد، به وجود آن آگاه باشد و تلاش کند تا بفهمد که منشا آن چیست و اگر نیاز به تغییر دارد راهکاری برای آن بیابد. «جنگل‌های گُم‌شده» در بخش «بدن من» مجله است و مثل همیشه به سلامت جسم کودک توجه می‌کند. در این شماره کودک به حیوانات جنگل کمک می‌کند تا راه خود را در این جنگل پیچ‌پیچی بیاید؛ کودک همچنان‌که در شماره‌های پیشین، یوگای انواع حیوانات را آموخته بود، در این شماره به جنگلی با حیوانات مختلف می‌رود و حرکات آنان را با یوگا تلفیق می‌کند. 

مهری ماهوتی در این شماره شعری با نام «توت شیرین» سروده است. «سلام مورچه»، کودک را با زبانی کودکانه و در قالب شعر با چگونگی زندگی مورچه آشنا می‌کند و کودک می‌تواند عکس‌هایی واقعی از این حشره را ببیند. در صفحات بعد نیز، نقاشی بچه‌ها با نام خودشان از مورچه‌ چاپ شده است. «میلو و کفش قرمز»، داستانی طنز است که تخیل در آن موج می‌زند این مهم با شرکت دادن کودک در قصه‌گویی ارتقا می‌یابد؛ توضیح آنکه کودک با تکمیل داستان می‌تواند لذت قصه‌گویی را بچشد. مریم اسلامی در شعر «تفکیک زباله‌ها» در بخش «زمین من» این مجله کودک، همانطور که از اسمش هم پیداست، به آموزش تفکیک زباله و لزوم آن پرداخته است. در پایان نیز شعر «خُرخُر خواب»، کودک را به خوابی خوش روانه می‌کند.