مجله نبات کوچولو شماره 87

این شماره از مجلات نبات با شعری کوتاه درباره‌ی رویش گیاهان و نعمت الهی باران آغاز می‌شود. «فیلفو»، داستانی اجتماعی ست که مدلی از نحوه‌ی تعامل با دیگران را توصیف و نقد می‌کند. فریبا کلهر در «من یک دیو گرسنه‌ام»، زبان طنز و آهنگین را با داستان آمیخته است. «اَلا زنگی»، سروده‌ی افسانه شعبان‌نژاد، با چسباندن برچسب، اهمیت دادن به پاکیزگی محیط را با خردسال تمرین می‌کند. «عیدی سوسوری» و «پول نو»، ابتدائیات شیوه‌ی رفتار در بانک و کارکِرد و اهمیت پس‌انداز را در قالب شعر و داستان آورده است. 

«دُمت کو؟»، داستان طنزی ست که در آن شخصیت داستان با سعی و خطا به اهمیت پاکیزگی و رسیدگی به نظافت شخصی پی می‌برد. نمایشنامه‌ی «دونه باید بیدار بشی»، با دیالوگ‌های کوتاه و آهنگین می‌تواند یک نمایش خانوادگی جذاب را بوجود آورد و کانون خانواده را شادتر کند. «درخت من»، شعر کوتاهی ست که به دلیل داشتن نت‌های موسیقی به صورت مکتوب، با سایر شعرها متفاوت است. از آنجا که این شماره در آستانه‌ی بهار منتشر شده است، از داستان «مهمان‌های بهار»، نوشته‌ی کلر ژوبرت و شعر «شکوفه»، سروده‌ی طیبه شامانی استفاده شده است. در «مهمان‌های بهار»، به بهار به عنوان یکی از زیبایی‌های طبیعت و آفریده‌ی خدا اشاره شده است. در این داستان، نوع‎دوستی و کمک به دیگران ارزشمند دانسته شده است. آشنایی با فرایند چاپ و تولید مجله‌ی نبات در اواسط مجله به تصویر درآمده است. 

میانه‌ی مجله نبات کوچولو شماره 87، مجله‌ی دیگری با عنوان «دفترچه‌ی بازیچه‌ی نبات» از جنس کاغذ تحریر جا گرفته است تا کودکان با جدا کردن آن از مجله، مجله‌ای دیگر داشته باشند و به راحتی با مداد روی آن بکشند. «شام هاپو کوچولو»، ترجمه‌ای کامل از یک کتاب کمیک است که ساده‌ترین مفاهیم فیزیک را هنگام کسب تجربه‌ به کودک می‌آموزد. تمام صفحات این کتاب به همراه تصویرگری آن در این چند صفحه آورده شده است. 

«گریونک»، عنوانی آموزشی‌ست که کودک را در شناخت و تشخیص احساسات خود راهنمایی می‌کند. در این صفحه مربی یا والد، با کودک پرس‌و‌پاسخ می‌کند تا کودک انواع احساسات خود را بشناسد، بپذیرد و برای تغییر آن راهی بیابد. مصطفی رحماندوست در «مال من کو گربه برده» گریزی به زندگی روزمره‌ی یک خواهر و برادر و شیطینت‌های آنان زده است. در قسمت ایران‌گردی این مجله کودک، «ایران من»، کودک با غذای محلی، صنایع دستی، مکان‌های گردشگری، پوشاک و سوغات شهر تبریز آشنا می‌شود و تصاویری از آن را می‌بیند. در قسمت «بدن من»، کودک با «یوگای بهاری» به خود اهمیت می‌دهد و در حفظ شادابی خود تلاش می‌کند. در «سلام گاو»، کودک با گاو دوست می‌شود. این شعر به محل زندگی گاو، خوراک و فیزیک بدن او اشاره می‌کند. کودک می‌تواند در محل مشخص شده عکسی از گاو بکشد و نقاشی بچه‌های دیگر را نیز ببیند. 

در «مهمان‌های بهاری» مجله نبات کوچولو شماره 87، کودک تلاش می‌کند تا قصه بگوید و از این کار لذت ببرد. مریم اسلامی در شعر «نفس نفس»، شهری فانتزی را توصیف کرده که کارخانه‌ها نفس را از شهروندان گرفته‌اند. مجله با لالایی مامان‌بزی برای بچه‌هایش در شعر «خُرخُر خواب» پایان می‌یابد.